Recensie: Surf!
Auteur: Chris Vick
Genre: Contemporary, Young Adult
Verschenen: 2 juni 2016
Pagina's: 384
Uitgever: Gottmer
Originele titel: Kook
Bindwijze: Paperback
Prijs: 16,95
Cijfer: 7,0 of 3,5 sterren
Een jongen. Een meisje. En de golf die hen overrompelde.
De vijftienjarige Sam is verhuisd van de grote stad naar de kust, samen met zijn moeder en zijn zusje. Daar leert hij zijn nieuwe buurmeisje Jade kennen: een mooie, coole surf girl. Al snel is Sam tot over zijn oren verliefd, op Jade én op surfen.
Jade is kwetsbaarder dan ze lijkt. En ze is geobsedeerd door de Duivelshoorns, een legendarische plek waar de grootste golven zouden zijn.
Niemand heeft er ooit gesurft.
Sam vindt een oude zeekaart van zijn vader en kan Jades droom laten uitkomen. Maar is surfen bij de Duivelshoorns wel zo'n goed idee?
Toen ik een mailtje kreeg van Hebban dat ik mee mocht doen met de #hebbanbuzz van Surf! was ik aan de ene kant erg blij, maar aan de andere kant wist ik niet echt wat ik nou van het boek zou gaan vinden. Want surfen, dat is niet mijn interesse, dus zou ik dit boek wel leuk gaan vinden?
Alleen kijkend naar de titel, de cover en de flaptekst, zou je verwachten dat Surf! alleen over surfen gaat. Dat dacht ik namelijk ook. Maar nee. Nee.
Dit boek kreeg ik iets van een week geleden thuisgestuurd, waarna ik onmiddelijk in begon te lezen. Nu, een week later, heb ik het pas uit. Voor mijn doen is dat langzaam, aangezien dit boek een niet zo complex verhaal of schrijfstijl heeft. Het kwam voornamelijk doordat ik geen zin had om Surf! te lezen. Want het begon erg saai!
Sam mag dan vijftien zijn, de manier waarop hij zich gedraagt is niet als een vijftienjarige. Of wat ik een vijftienjarige zie doen. Sam gaat om met de verkeerde mensen (wat trouwens wel mogelijk is), gaat drinken, blowen en dingen doen ik nooit zou doen. Maar ja, dat zijn dingen die ik 'slecht' vind.
Verder gaat het boek wél over surfen. En dat was ook het enige wat ik leuk vond aan dit boek. Wat fijn was, was dat er niet de hele tijd door werd gezeurd over wat de surfregels waren en wat een surfer wel en niet mocht doen. Als ik een meer sportief type was geweest zou ik zeker weten zin hebben gekregen om net zoals Sam en zijn vrienden te gaan surfen.
In het verhaal komen een paar plottwists voor, maar een oplettende lezer (of een lezer die al heel veel heft gelezen) zou die plottwist mijlenver al hebben zien aankomen. Zo had ik al aardig een idee van wat er zou gaan gebeuren en bleken mijn vermoedens te kloppen.
De cover is erg mooi, al geeft deze mij wel een kinderlijk/middle grade-achtig gevoel. Daarom zag ik dat gedoe met die drank en drugs niet aankomen. De Engelse en Amerikaanse covers hebben een meer volwassen uitstraling. Ook staan deze kleuren niet echt mooi in de kast, maar ja, het gaat om de inhoud en niet om het uiterlijk. Toch?
Nu zit ik in een tweestrijd. Raad ik dit boek aan of niet? Aan de ene kant prijs ik de originaliteit van het verhaal, namelijk het surfen, maar aan de andere kant wil ik geen boek aanraden waarin drank en drugs een grote rol spelen. Dus kies zelf maar.
Heb jij Surf! gelezen?
Toen ik een mailtje kreeg van Hebban dat ik mee mocht doen met de #hebbanbuzz van Surf! was ik aan de ene kant erg blij, maar aan de andere kant wist ik niet echt wat ik nou van het boek zou gaan vinden. Want surfen, dat is niet mijn interesse, dus zou ik dit boek wel leuk gaan vinden?
Alleen kijkend naar de titel, de cover en de flaptekst, zou je verwachten dat Surf! alleen over surfen gaat. Dat dacht ik namelijk ook. Maar nee. Nee.
Dit boek kreeg ik iets van een week geleden thuisgestuurd, waarna ik onmiddelijk in begon te lezen. Nu, een week later, heb ik het pas uit. Voor mijn doen is dat langzaam, aangezien dit boek een niet zo complex verhaal of schrijfstijl heeft. Het kwam voornamelijk doordat ik geen zin had om Surf! te lezen. Want het begon erg saai!
Sam mag dan vijftien zijn, de manier waarop hij zich gedraagt is niet als een vijftienjarige. Of wat ik een vijftienjarige zie doen. Sam gaat om met de verkeerde mensen (wat trouwens wel mogelijk is), gaat drinken, blowen en dingen doen ik nooit zou doen. Maar ja, dat zijn dingen die ik 'slecht' vind.
Verder gaat het boek wél over surfen. En dat was ook het enige wat ik leuk vond aan dit boek. Wat fijn was, was dat er niet de hele tijd door werd gezeurd over wat de surfregels waren en wat een surfer wel en niet mocht doen. Als ik een meer sportief type was geweest zou ik zeker weten zin hebben gekregen om net zoals Sam en zijn vrienden te gaan surfen.
In het verhaal komen een paar plottwists voor, maar een oplettende lezer (of een lezer die al heel veel heft gelezen) zou die plottwist mijlenver al hebben zien aankomen. Zo had ik al aardig een idee van wat er zou gaan gebeuren en bleken mijn vermoedens te kloppen.
De cover is erg mooi, al geeft deze mij wel een kinderlijk/middle grade-achtig gevoel. Daarom zag ik dat gedoe met die drank en drugs niet aankomen. De Engelse en Amerikaanse covers hebben een meer volwassen uitstraling. Ook staan deze kleuren niet echt mooi in de kast, maar ja, het gaat om de inhoud en niet om het uiterlijk. Toch?
Nu zit ik in een tweestrijd. Raad ik dit boek aan of niet? Aan de ene kant prijs ik de originaliteit van het verhaal, namelijk het surfen, maar aan de andere kant wil ik geen boek aanraden waarin drank en drugs een grote rol spelen. Dus kies zelf maar.
Heb jij Surf! gelezen?
Reacties
Een reactie posten